Op pad met Menno Bentveld: De blauw…, bla…, bij…!

In het team van Vroege Vogels werken een aantal 'omgevallen boekenkasten', aldus presentator Menno. "Van die types die een ongebreidelde natuurkennis paren aan de kunst van het verhalen vertellen." Ook in de zomermaanden gaat Menno Bentveld door met zijn columns voor de Varagids.

Lees hieronder de gehele column:

Plots is er paniek in de gelederen. Regisseur Chantal wijst in de lucht, de geluidsman weet zo snel niet waarop-ie zijn microfoon moet richten en Roel de natuurfilmer struikelt zowat over zijn eigen statief. Kijk dan! Daar! Waar? Achter jullie! Daarboven? Nee, hij vliegt nu lager! Wat zie je dan?

Het is… het is een bla… Wat bla…? Een blauwe…, nee een bij… blue! Blauwbil? Een groene! De chaos is compleet. We verslikken ons in een vogel die zelden in Nederland is waargenomen en die ook deze keer maar kort te zien zal zijn. En wij staan er in Zeeland met onze neus bovenop!

Het team van Vroege vogels kent een aantal omgevallen boekenkasten. Van die types die een ongebreidelde natuurkennis paren aan de kunst van het verhalen vertellen. De een is fervent vogelaar die verslaggever werd, de volgende een microbioloog die goed uit de voeten kan met een camera en weer een ander zwaait als ecoloog de scepter over onze onlineafdeling. ’t Zijn mensen die je dag en nacht kunt bellen als je omhoog zit met een dier- of plantensoort: wat piept hier, wat vliegt daar, welke staartveren zien we hier, welk zoogdier heeft wanneer en waarom op het bospad gepoept, ik app je even een foto en ik moet het snel weten want we gaan zo op zender! Antwoord komt er altijd en meestal van drie kanten tegelijk. Andere teamleden en ik zitten tijdens redactievergaderingen vaak schaapachtig voor ons uit te staren of slaken zuchten van bewondering: hoe kún je dit weten en: waar houdt die kennis op? In dit geval: daar bij die kolonie bijeneters op Walcheren. Dat wil zeggen, de natuurkennis stokte slechts enkele ogenblikken. Natuurfilmer Roel (een van de omgevallen boekenkasten) weet even niet meer hoe hij het heeft bij het zien van een wel zeer afwijkende bijeneter. De verwarring, de volslagen verrassing en de drive om de vogel in het voorbijscheren ook nog eens haarscherp in beeld te brengen (gelukt!) worden hem bijna te veel.

De blue-cheeked bee-eater! De.… de… de… merops persicus! Jongens, vorige week nog in Brugge waargenomen! Van pure opwinding begint Roel Engels en latijn door elkaar te praten en allerhande feiten op te diepen over de groene bijeneter die boven ons hoofd scheert. Want die is het. Tussen de broedende bijeneters vliegt een groene variant die in ons land zelden wordt waargenomen. En omdat de situatie nog niet onoverzichtelijk genoeg is schreeuwen Chantal (Blauwbek? Blauwbek!) en ik (Blauwbil?!) er nog wat niet bestaande ondersoorten doorheen. Toegegeven: het droeg niet echt bij aan het overzicht.

Nadat het shot is veiliggesteld en de hoofden gekoeld zijn met een waterijsje heeft Roel ze weer allemaal op een rijtje. Hij praat geen latijn meer en kan rustig uitleggen waarom het ook voor hem absoluut uniek is om zo’n dier te zien. En waarom het dus deze keer niet drie maar wel acht seconden duurde voordat hij wist wat er vloog. Even, heel even was hij van zijn à propos. Waarmee bewezen is dat een omgevallen boekenkast ook maar een mens is.

Wil je het moment zien? Bekijk dan het achter-de-schermen filmpje op Instagram.