Een bever die zich grondig schoonmaakt, een zwarte aardslak die smikkelt van een zwam en jongen van de gewone zeehond die rustig zogen bij de moeder. Deze filmpjes en meer zie je in de rubriek Zelf Geschoten van de uitzending over Militair terrein Ask 't Harde.
Filmer Richard Dijkgraaf wint deze week de rubriek met de beelden van een poetsende bever. De dieren hebben een hele dikke pels met meerdere lagen. De buitenste laag bestaat uit lange vette, waterafstotende haren. Daaronder zitten wolharen. Een beverpels telt wel 23.000 haren per cm². Een dikke vacht is lekker warm, maar vergt wel veel onderhoud!

Bedelende jonge lepelaar
© Hans Pellicaan
Jonge lepelaars blijven ook na het uitvliegen nog een tijdje om voedsel bedelen bij de ouders. Dat doen ze door de hen te achtervolgen en met de kop en neer te bewegen. Hoewel de vogel in dit filmpje de vraag om voedsel telkens afwijst, geeft de pubervogel niet op! En dat kan soms erg lang doorgaan. Gefilmd door: Hans Pellicaan.
"Van achter een kijkscherm bij de Punt van Reide in kop van Groningen kon ik deze gewone zeehond met twee zogende jongen filmen", schrijft Inge Scheper. "Dat schijnt niet zo vaak voor te komen." Meestal krijgen gewone zeehonden namelijk maar één jong per keer, maar af en toe zit er ook een tweeling tussen.
Jongen van de gewone zeehond kunnen al meteen na de geboorte zwemmen en duiken. Wel blijven ze nog drie tot zes weken bij de moeder die ze aan land of in het water zoogt. Bij de grijze zeehond, de andere soort die in Nederland voorkomt, kunnen de jongen niet meteen na de geboorte zwemmen. Meer weten? Bekijk ook onderstaande aflevering van Maar Natuurlijk waarin presentatrice Raïsha Zeegelaar meegaat bij het uitzetten van zeehonden uit het opvangcentrum.
"Waanzinnig, waanzinnig!", roept filmer Erik Staal. Hij filmt honderden aalscholvers die tegelijkertijd landen op het water in de haven van Monnickendam. Hij kan het fenomeen vastleggen vanuit een boot. "Er landen plotseling ca. 500 aalscholvers naast mij. Ze waren op jacht naar een grote school vis vlak achter me. Hitchkcock-achtige taferelen!"
Aalscholvers jagen vaak alleen, maar soms doen ze dat in groep met wel honderden bij elkaar. Om de vissen gemakkelijk te vangen, drijven ze een school dan samen naar het ondiepe water.
De zwarte aardslak leeft in bossen en voedt zich met allerlei soorten schimmels en rottende planten. Dat doet die, net zoals de meeste andere slakken, door met de radula, een soort tong vol tandjes, over de zwam te schrapen.
Luka Biemond filmde het tafereel. "Ik was aan het wandelen in de Oostereng, toen ik een prachtige zwavelzwam zag. Hij was supermooi oranje-gelig en heel groot. Op het moment dat ik er een foto van wilde maken, kroop er een prachtig beest mijn beeld binnen. Zwart, langgerekt en beschilderd met blauw groenachtige strepen die van kleur lijken te wisselen als de lichtinval verandert. Het blijkt de Zwarte aardslak die hier traag over de zwavelzwam kruipt. En hij kruipt niet alleen, hij smult! Eerst zoekt hij geduldig het lekkerste plekje van de zwam, en dan begint ie met eten."
Dat Luka de slak snel wist te identificeren is niet zo gek. Ze is namelijk bioloog bij Stichting Anemoon. Eerder dit jaar gingen we met haar op zoek naar het getijdenslakje in het Stormpoldervloedbos.
Thema's:
Maandag, woensdag en vrijdag versturen wij je alle informatie uit de radio en tv-uitzending en het laatste internetnieuws.